Het verzetDe Marrons kennen een geschiedenis van verzet tegen slavernij. Zij vielen plantages aan om goederen te bemachtigen en nieuwe mensen vrij te maken. De kolonisten deden er van alles aan om dit te voorkomen, onder andere door inzet van het koloniaal leger met als doel om mensen terug te brengen naar de plantages en om het verzet te breken.
Patrouilles werden het bos ingestuurd om dorpen en kostgronden te vernietigen. Zij vonden de dorpen meestal verlaten. Kostgronden werden altijd op afstand van het dorp aangelegd. Dorpen werden vaak beveiligd door houten wallen, en op de paden werden valkuilen gegraven met puntige stokken erin.
Vanaf de 18 eeuw werden er verdragen getekend om verdere aanvallen op plantages te voorkomen. De Saramakaanse gemeenschap tekende een vredesverdrag met het koloniaal gezag in 1762. Zij leefden vanaf dit moment in relatieve vrede met het koloniale gouvernement.
